อย่าลืมว่า . . . ครั้งหนึ่งเธอ เคยมีฉัน

เคยรู้สึกไหมว่า . . . หลาย ๆ ครั้ง
ที่ความรัก มักจะซ่อนความเจ็บปวด เอาไว้เสมอ . . .
ฉันเคยคิด . . . ที่จะทุ่มเทความรักไปให้ใครสักคนหนึ่ง
ที่เขามองเห็น และศรัทธาในคุณค่าของความรักเหมือน ๆ กัน

และวันหนึ่ง . . . ฉันก็คิดว่า . . . ฉันค้นพบ
เขา คือ คนที่ยืนอยู่ตรงหน้า และพร้อมจะทำทุกอย่าง เพื่อ "เรา"
โดยที่เขา ไม่เคยเสแสร้ง และทำทุกอย่างจากใจจริง
. . . ฉันสัมผัสมันได้ด้วยหัวใจ . . .

เรา . . . รักกัน และ คบกัน ทุกๆวัน.เวลา..ถวินหา..อยากโอบกอดเธอไว้ ในชิดแนบกาย อกไออุ่นอ้อมกอด ยาวนาน . . .แสนนาน......
จนวัน1ความรักสีเริ่มจาง
และเมื่อมีเหตุ . . . ให้ต้องห่างไกล
. . . ด้วยภาระหน้าที่ หรืออะไรก็ตามแต่
ความรักของเรา . . . จึงเสมือนผูกกันไว้ด้วยด้ายบาง ๆ เพียงเส้นเดียว
. . . ทั้งที่เราเคยรักกันมาก . . .

แล้ววันหนึ่ง . . . กาลเวลา และสังคม
ก็พาคนรักของฉัน . . . จากไปแสนไกล
ทิ้งไว้ . . . เพียงความทรงจำของเมื่อวาน
ให้ได้อ่อนหวาน เมื่อยามคิดถึง
. . .ได้ร้องไห้เบา . . . เบา เงียบ . . . เงียบ คนเดียว

แต่ในขณะที่ฉัน กำลังร้องไห้ . . .
เธออาจกำลังหัวเราะ กับสิ่งใหม่ ๆ ที่เข้ามาทักทาย
จนหลงลืมไปว่า . . . ครั้งหนึ่งเคยมีฉัน

ฉัน . . . คนที่เธอเคยรัก
ฉัน . . .คนที่เธอเคยดูแล
ฉัน . . .คนที่เธอเคยห่วงใย
ฉัน . . .คนที่เธอเคย บอก “รัก”

ฉันอยากเห็นภาพเธอ แบบเมื่อวาน
ที่เคยรัก . . . เคยห่วงใยกัน
เธอในเมื่อวาน คือ ความทรงจำที่ชัดเจน
และเป็นภาพฝัน . . . ที่ฉันจะกอดเกี่ยวไว้ตลอดกาล
ถึงแม้วันนี้ . . . ฉันจะไม่รู้ว่า เธอเอาหัวใจไปไว้ที่ไหนก็ตาม ... . .

ความรัก กับ ผีเสื้อ

"ผีเสื้อตัวนั้น...เสพน้ำหวานจากดอกรัก...
ความรัก ผีเสื้อ ดอกไม้และตัวฉัน

มันไม่รู้เลยว่า...ดอกรักดอกนั้นเต็มไปด้วยยาพิษ....
มันดื่มด่ำความหวานเพียงชั่วขณะจิต...
และเมื่อพิษซึมซาบเข้าสู่ร่างกาย...ผีเสื้อตัวนั้น...จึงตายใต้ต้นรักนั้นเอง"

นิทานเรื่องผีเสื้อของฉันดูเศร้าเกินไป

ฉันวางดินสอและปัดกระดาษเบาๆ ใช่ว่าฉันจะอารมณ์เสียแต่เพราะฉันไม่รู้ว่า
ฉันควรจะเขียนอะไรอย่างไร ไม่ให้ดูเศร้าแน่นอนมันเป็นเรื่องยากในเวลาที่ฉัน
ยังคงจมจ่อมในความโศกเศร้า

ฉันโหยหาความสุขและรอยยิ้ม นานเท่าไรแล้วนะที่ฉันมีความสุข
ผีเสื้อและดอกไม้เป็นสัญลักษณ์ของความสุขและสดชื่น
ฉันควรเขียนให้มันออกมาดูมีความสุขกว่านี้เพื่อฉันจะได้มีความสุข
ก็แล้วทำไมจึงออกมาเป็นเช่นนี้
หรือเพราะฉันขาดพลัง ฉันควรเขียนถึง"ความรัก" ดีไหมเพราะความรักทำให้คนมีพลัง
แต่ฉันจะเขียนถึงความรักได้อย่างไร ในเมื่อฉันไม่เคยได้สัมผัสถึงมัน

ฉันนั่งเงียบๆในความืดคืนแล้วคืนเล่า
บอกเล่าเรื่องราวของฉันแด่ดวงดาวและท้องฟ้าทำราวกับว่าพูดคุยกับคนรัก
บางครั้งก็น้ำตาไหล....อาจเพราะแสงดาวนั้นจ้าเกินไป
เมื่อผีเสื้อ ดอกไม้ ไม่อาจนำมาซึ่งความสุข
และเมื่อร้างไร้ซึ่งหัวใจ
กระดาษและดินสอของฉันจึงปราศจากถ้อยคำใดๆ
คุณรู้จักความรักไหม...
ฉันไม่รู้จักมันเลย...
และแม้ว่าไม่รู้จักมันเลย..ฉันกลับต้องเจ็บปวดเพราะความไม่รู้ถึงเพียงนี้
หากได้รู้จักมัน ฉันต้องเจ็บปวดอีกสักเท่าไร ความรักมันดีจริงไหม
ทำไมใครๆถึงอยากจะมี
ฉันขอนั่งอยู่ตรงนี้และละทิ้งคำถามที่ไม่อยากสงสัยอีกต่อไป
ด้วยมันทำให้ฉันสับสนและปวดร้าว...
คืนนี้เป็นโอกาสดีด้วยไม่มีดาวสักดวง และดวงจันทร์ที่เหลือเพียงเสี้ยวก็ถูกบดบังด้วยเมฆฝน
ด้านนอกจึงมืดสนิทฉันจะถือโอกาสดับไฟทุกดวงในห้องนี้ เพื่อว่ามันจะทำให้ฉันรู้สึกว่า
ฉันได้หายไปจากโลกนี้ด้วยถูกความมืดบดบัง
เพื่อว่า ความเหงาและความทุกข์มันจะหาฉันไม่เจอ.............

 

มีหัวใจที่รักเธอ

"ความรัก" มักทำให้คนเราเสียใจอยู่เสมอเหรอ ?

สำหรับคนอื่นนั้นคำตอบจะเป็นอย่างไรฉันไม่รู้ . . .
ฉันรู้เพียงแต่ว่า “ความรัก” มันทำให้ฉันเสียใจอยู่ตลอดเวลา
ก็อาจจะมีบ้างสำหรับเวลาที่มีความสุข
แต่มันคงเป็นเพียงแค่ เสี้ยวนาที . . .
หรือ เศษเสี้ยวของวินาทีเท่านั้นที่ฉันมีความสุขกับ . . . รัก

รู้สึกเหนื่อยและท้อเหลือเกินกับรักที่เป็นอยู่ตอนนี้
ถามว่ามีความสุขมั้ย . . . ตอบได้เลยนะว่ามี (บ้าง)
ฉันมีความสุขทุกครั้งที่เจอเธอ คุยกับเธอ คิดถึงเธอ
แต่เธอซิ . . . เคยนึกถึงหัวใจและความรู้สึกของฉันบ้างมั้ย

ทุกครั้งที่เธออยู่กับเขา ทุกครั้งที่เธอมีเขาอยู่ข้างกาย
ทุกครั้งที่เธอกอดเขา ทุกครั้งที่เธอพูดถึงเขา . . .
รู้มั้ย . . . ฉัน . . . ฉันคนนี้เจ็บปวดและทรมานมากแค่ไหน
ฉันอยากให้เธอได้รับรู้ถึงความรู้สึกนี้บ้าง
เผื่อเธอจะได้ . . . สงสารฉัน

แต่มันก็เท่านั้นแหละ เพราะฉันไม่มีทางเลือก ไม่มีแม้กระทั่งที่ไป
เมื่อตกอยู่ในวังวนนี้ หนียังไงก็หนีไม่พ้น
ฉันพยายามที่จะหยุดรักเธอ แต่ก็ทำไม่ได้เลย
ฉันถึงได้เจ็บปวดอยู่อย่างนี้ เรื่อยไป

ฉันเชื่อว่าคงมีสักวันนะที่ฉันจะหยุดรักเธอได้
ฉันจะทำให้ได้ ฉันไม่อยากอยู่ในสภาพนี้หรอกนะ . . .

แต่ว่า . . . ในช่วงที่ฉันยังทำใจหยุดรักเธอไม่ได้
ได้โปรดเถอะ นึกถึงหัวใจดวงนี้บ้าง
นึกถึงคน - คนนี้ที่รักเธอบ้างนะ
รู้ไว้เถอะนะว่า . . . ฉันคนนี้ก็มีหัวใจ
. . . มีหัวใจที่รักเธอ